Het kan gebeuren dat het leven je voorbij snelt. Je leeft je leven, maar je beseft niet echt wat je aan het doen bent. Je leeft je leven en dat is het. Het ritme dat je hebt opgebouwd, gaat maar door. Dag in dag uit. Week in, week uit. Ja, ergens zit er wel een gedachte in je hoofd die je af en toe laat beseffen dat er iets niet klopt. Maar die gedachte duw je al gauw weer weg. Je hebt er geen tijd voor en je moet door. Soms wanneer je, op 1 van die zeldzame momenten, wat ligt te soezen in bed of lekker aan het badderen bent, vraag je je wel eens af of dit het nou is. Het leven wat je nu leidt. Alle dagen lijken hetzelfde en de dagen blijven maar komen en zijn ook zo weer voor bij. Druk! Druk, Druk! Te druk? Misschien wel, maar ach dat zijn we toch allemaal? Of niet soms. Geen tijd om te voelen. Geen tijd om stil te staan bij al die prikkels die aldoor bij je binnen komen. Geen tijd om na te denken waarom andermans emoties  je zoveel energie kosten. Geen tijd om je grenzen aan te geven. Heb je überhaupt grenzen? Geen tijd om toe te geven aan je moeheid. We zijn toch allemaal wel eens moe? Jij hebt het echt niet drukker dan anderen. Dus. Waar hebben we het over! Aanstellen helpt niet. Hup, door! In je jonge jaren hoorde je dat ook regelmatig: Stel je niet zo aan! of Kom op gewoon even doorbijten! of Wat ben je toch kleinzerig! Stoppen nu met dat gejank! Jij hebt ook altijd wat…. Zeur toch niet zo! Dus verbeet je je tranen en ging je door… Ook nu nog….. En wie weet, praat je ook zo tegen je eigen kinderen….

Je kunt heel lang zo (over)leven. Alle dagen druk, de dagen en weken die voorbij vliegen. Alleen komt er een moment dat je lichaam zegt: Stop! Ik doe het niet meer. Je wordt ziek of  komt in een burn-out terecht. Dan komen de vragen uit je achterhoofd weer naar boven, al die zinnetjes  die je zo snel wegduwde. Zoals: Ik ben zo moe! Is de vakantie nu al om, ik heb nog wel 3 weken nodig om bij te komen. Waarom vind ik het steeds moeilijker om naar mijn werk te gaan? Of naar huis…. Wanneer heb ik een keer tijd voor mezelf? Ben ik nou de enige die overal voor op moet draaien? Eigenlijk zou ik  moeten gaan sporten. Eigenlijk zou ik meer met mijn partner moeten doen. Eigenlijk zou ik meer leuke dingen met mijn kinderen moeten gaan doen. Eigenlijk moet ik het hele huis eens fatsoenlijk schoonmaken. Eigenlijk heb ik tijd te kort. Eigenlijk….. houd ik teveel ballen in de lucht!

Een burn-out zou je moeten kunnen voorkomen. Kan dat? Ja, zeker! Op het moment dat jij beseft dat er iets moet veranderen, ga je hulp zoeken. Hulp zoeken om samen te kijken hoe het anders kan. Dan kun je een burn-out voorkomen! Samen met mij stel jij je eigen handleiding op. Als jij volgens jouw handleiding gaat leven, rekening gaat houden met je sensitiviteit. Keuzes gaat maken. Hulp durft te vragen. Nee! Leert zeggen. Van jezelf gaat houden met al je imperfecties…..

Hoogsensitieve personen bewust maken van hun hoogsensitiviteit, leren Nee te zeggen. Tijd voor zichzelf vrij te maken. Zichzelf te waarderen zoals je bent. Dat is wat ik onder andere doe. Ik help hoogsensitieve personen in kaart brengen waar ze energie van krijgen, wat hen energie kost, waar ze voor staan, waar hun grenzen liggen en hoe ze die aan kunnen geven. Bewustwording van hun lichaam. Wat voel je. Vaak gaat het dan ook over communicatie. Leren dat je kunt aangeven wat je nodig hebt van een ander. Leren hulp te vragen. Leren NEE zeggen. Voelen wat ademhalingsoefeningen met je kunnen doen. Hoe je oefeningen kunt aanleren om prikkels minder binnen te laten komen. Keuzes maken. Samen ontdekken hoe jij als hooggevoelig persoon kunt prettig kunt leven met je hooggevoeligheid in je eigen setting. Dat is een onderdeel van mijn passie en werk.

Stel je komt tot nadenken door het lezen van mijn blog, maar je twijfelt of je mijn hulp zult inschakelen. Bel dan eens voor informatie of kom eens vrijblijvend langs op een inloopmorgen. Je bent van harte welkom!